തലക്കെട്ടുകളുടെ അഹങ്കാരം

"One writes of scars healed, a loose parallel to the pathology of the skin, but there is no such thing in the life of an individual. There are open wounds, shrunk sometimes to the size of a pinprick, but wounds still. The marks of suffering are more comparable to the loss of a finger, or of the sight of an eye. We may not miss them, either, for one minute in a year, but if we should there is nothing to be done about it."

Fitzgerald, F. Scott: Tender is the night

ഈ വരികൾ പലവട്ടം പലയിടങ്ങളിൽ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്: ഒരു പക്ഷെ അതുതന്നെയാണ് പറയാൻ വരുന്നതും, എങ്ങനെ ഈ വാചകം (കുറിപ്പ്: ഇവിടെ ഒരു വാക്ക് എഴുതണമെന്നുണ്ട് - 'അത്ഭുതകരമായി', 'ആശ്ചര്യകരമെന്നോണം' അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും. പക്ഷെ വയ്യ.) അതെന്ത് വിശദീകരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നുവോ അതേ ഗണത്തിൽ ചെന്ന് പെടുന്നുവെന്നത്. ഇവിടെ വേണമെങ്കിൽ സച്ചിദാനന്ദന്റെ 'ചിലത്'-ലെ വരികൾ ഉദ്ധരിക്കാം - പക്ഷെ എന്തിന്? പിന്നെ പതിയ സ്റ്റോയിക്സിനെ കൊണ്ടരാം. ചാരിയിരുന്ന്, മനസ്സിന്റെ പലകോണിൽ, ചിതറിക്കിടക്കുന്നവയെന്നോ, എങ്ങെങ്ങോ മാഞ്ഞില്ലാതായവയെന്നോ കരുതിയ അറിവിന്റെ ശകലങ്ങൾ തന്നിഷ്ടപ്രകാരം വന്ന് ഒട്ടിപ്പിടിച്ച് ഒരിക്കലും ഊഹിച്ചിട്ടില്ലാത്ത രൂപഭാവങ്ങൾ കൈക്കൊള്ളുന്നത് നോക്കിക്കാണാം. ഇതിലൊക്കെ ഞാനെവിടെയാണ്?