വഴുതിവഴുതി...

"Like all symbols, fantasies are derived from specific experience; even the most elaborately monstrous ones go back to witnessed events. But the original perception—like any item that sticks in the mind—is promptly and spontaneously abstracted, and used symbolically to represent a whole kind of actual happening.
[...]
Suppose a person sees, for the first time in his life, a train arriving at a station. He probably carries away what we should call a "general impression" of noise and mass, steam, human confusion, mighty motion coming to heated, panting rest. Very possibly he has not noticed the wheels going round, but only the rods moving like a runner's knees. He does not instantly distinguish smoke from steam, nor hissing from squeaking, nor freight cars from windowed coaches, nor even boiler, cab, and coal car from each other. Yet the next time he watches a train pull in the process is familiar. His mind retains a fantasy which "means" the general concept, "a train arriving at a station." Everything that happens the second time is, to him, like or unlike the first time. The fantasy which we call his conception of a halting train gradually builds itself up out of many impressions; but its framework was abstracted from the very first instance, and made the later ones "familiar.""

സൂസന്നെ ലാംഗെർ എഴുതുന്നു. ഏതെങ്കിലുമൊരു അനുഭവത്തിൽനിന്ന് മനുഷ്യമനസ്സ് ഒരു കൽപന/Fantasy ഇഴപിരിച്ചെടുത്ത്, മനസ്സിൽ പതിപ്പിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി. ഇതിനവരെങ്ങനെ കൃത്യമായി ഈ ഉദാഹരണം തന്നെ കണ്ടെത്തിയെന്നാണ്. ഇതെന്നെക്കൊണ്ടുപോയത് ഒരിക്കലും ഇഴപിരിക്കാനായിട്ടില്ലാത്ത തൃശ്ശൂർ റെയിൽവേസ്റ്റേഷനിൽ വൈകിയരാത്രിയിൽ മലബാറിന്റെ ആക്രാശം കാത്തുള്ള ഇരിപ്പാണ്. ആളൊഴിഞ്ഞ മരണവീടുപോലെ തോന്നിക്കുന്ന രണ്ടാം പ്ലാറ്റ്ഫോമിന്റെ അതിരുകൾ. എത്ര പരിചയിച്ചിട്ടും കൽപനയിലേക്കൊതുക്കാനാവാത്ത എന്തോ ഒന്ന്, എത്ര ചീകിയൊതുക്കിയാലും ഒരു ഇഴയെങ്കിലും എറിച്ചുനിൽക്കുന്ന തലമുടിപോലെ, എന്തോ ഒന്ന്. ഒന്നിലേക്കുമൊതുക്കാനാവാത്ത ഇത്തരം കാഴ്ചകൾ അവശേഷിപ്പിക്കുന്ന പിടിതരാത്ത ഒരുതരം ബിംബപൂർവ്വസന്ദേഹം. എത്രയെത്ര റെയിൽവേസ്റ്റേഷനുകളിൽ, അങ്ങുമിങ്ങും നീങ്ങാൻ കൂട്ടാക്കാതെ തൊണ്ടയിൽ കുരുങ്ങിയ മീന്മുള്ളിന്റെ വാശിയോടെ ഇതെനിക്കൊപ്പം. തിരികെ ചികഞ്ഞ് ചെല്ലുമ്പോൾ, ഇതുപോലെ ചിന്നിമിന്നി വഴുതിപ്പോകുന്ന ഒരുപാട് കൂട്ടിമുട്ടലുകളെക്കുറിച്ചുള്ള ദിശാസൂചികൾ മനസ്സിൽ അവിടവിടെ, ചിതറിത്തെറിച്ച്, ചിലതു ചുറ്റും പുല്ലുവളർന്ന്...



-------------------------------------------------------
ചിത്രത്തിന്ന് കടപ്പാട്: http://www.sarathlakshman.com [ഗൂഗിൾ വഴി.]